آمیخته گری گاو شیری به منظور بهبود باروری

آمیخته گری گاو شیری به منظور بهبود باروری

باروری گاوهای شیری کاهش یافته است بطوریکه گزارش شده باروری موفق در پریم هلشتیان به مقدار 35درصد و نرماندی و مونتبلیارد به 50درصد رسیده است.  درصد گاوهایی که سه بار تلقیح شده اند تا آبستن شوند در نرماندی و مونتبلیارد 20 % و در هلشتاین 30 % بوده است.

به منظور حل این مشکل، یکسری اقدامات غیر ژنتیکی از قبیل بهداشت، تغذیه مناسب در اواخر دوره شیردهی، تشخیص فحلی و ...) لازم است. در سطح ژنتیکی، سه راه حل وجود دارد:

- گزینش پلی ژنی،

- گزینش ژنومی،

- آمیخته گری.

در فصل 10 ذکر شد که با استفاده از گرینش داخل نژادی می توان تاحدودی سطح ژنتیکی گله را از نظر باروری بهبود بخشید.

گزینش پلی ژنی در جهت دستیابی به پیشرفت ژنتیکی با محدودیت هایی مواجه است:

- وراثت پذیری ضعیف باروری که باعث CD متوسط در طریق پدر-فرزند و  اندک در طریق مادر-فرزند می شود.

- فاصله طولانی بین نسلی در طرق پدر-فرزند در هنگام اجرا در آزمون نتاج.

- تراکم اندک گزینش در هنگام انتخاب مادران نلیسه.

آمیخته گری بین دو نژادشیری باعث می شود ژنتیک آن دو با هم مخلوظ شدهو عملکرد پرورشی بویزه از نظر باروری به کمک اثر هتروزیس بهبود پیدا کند. تحقیقاتی که اخیرا در کالیفرنیا انجام شده نشان داده است که آمیخته گری بین نژادهای شیری بویژه بین هلشتین و مونتبلیارد جالب توجه است.

از کتاب: اصلاح نژاد دامهای اهلی ترجمه دکتر عباس رافت. انتشارات دانشگاه تبریز